Her yıl 8 ve 12’nci sınıflar ülkemizde bir sınava girer ve hayal ettikleri yere değil hak ettikleri okullara yerleşirler.

Peki bu öğrencilerin hak ettikleri okullara yerleşmesinde ailelerin ne kadar etkisi var?

Covid 19 bizlere ailenin eğitimde ne kadar etkili olduğunu bizlere bir kez daha kanıtlamış oldu. 2019 eylül ayında okullar eğitim-öğretime başladığında biz de okullarımızda sınav maratonuna başladık.

Denemelerle öğrencilerimizin haftalık performanslarını ölçerek eksikliklerini etüt ve kamplarla tamamlamaya çalışıyor ve toplantılarla velilerimizi bilgilendirmeler yapıyorduk.

Zaman ilerledikçe biz de yıl sonunda yapacağımız başarıları konuşmaya başlamıştık. Ortaokul bizi çok düşündürüyordu. Ortaokulda fen liselerine yerleşecek öğrenci sayısı bizim beklentimizin altında kalmasından endişe ediyorduk.

Lise ise tam tersi durum ortaya çıkmış tıp dahi hayal etmeye başlamıştık. Lise öğrencilerimizin deneme sonuçlarında oldukça hızlı bir yükseliş görüyor ve şaşırıyorduk. Mart ayı ile birlikte her şey tam tersine döndü. Covid 19 ile birlikte okullar online eğitime başlamak zorunda kaldı.

Aynı zamanda da işler evlerde takip edilmeye başlayınca ailelerin eğitimde ki rolleri iyice ortaya çıkmaya başladı.

Velilerimize evlerini okul öğrencimizin odalarını sınıf yapmalarını, evlerdeki öğrencimizi takip eden gözlerimiz olduklarını, biz nasıl öğrencilerimizi takip ediyorsak aynı takibi velilerimizden istedik. İhtiyaca göre günlük ya da haftalık sık sık toplantılarla velilerimizi bilinçlendirdik.

Zoom üzerinden sınav yapıyor, cevap anahtarını biz okuyor velilerimiz sınav sonuçlarını kontrol ediyor, doğru ve yanlışlarını bizlere bildiriyor, yanlışlarına dönmelerini sağlıyorlardı. Yapamadıkları soruları whatsapp üzerinden öğretmenlerimize gönderip doğrusunu öğrenmelerini sağlıyorlardı.

Bütün öğrencilerimizin birbirine soru sormaları için whatsapp grubu oluşturmuş ve biz ve aileleri gruba dahil etmiştik. 8. Sınıflarda çok iyi bir sistem kurmuştuk ve velilerimizle birlikte çok başarılı bir şekilde yol almaya başlamıştık.

Aynı sistemi 12. Sınıf öğrencilerimiz için de yapmak istedik. Zoom üzerinden sınav yapmak istedik fakat 6 veya 7 öğrenci katıldı. Katılanlar da kamera açmak istemedi. Öğrencilerle toplantı yapmak istedik.

Canı isteyen toplantıya katıldı istemeyen katılmadı veya toplantının ortasından keyfine göre gitti. Derslerde kameralar kapalı ders yerine oyun oynayan müzik dinleyen öğrencileri bu sene öğreniyoruz.

Her seferinde velilerimizi aradığımızda hocam beni dinlemiyor kocaman insan oldular ne yapayım dediler. Bütün 12. Sınıf öğrencilerimizi öğretmenlerimiz arasında paylaştık ve günlük aramalar yaptık.

Kimi telefonumuzu gördü ve cevap vermedi. Kimi ben mi beni aramanızı istiyorum siz arıyorsunuz dedi. Hepsi kendi bildiğini okudu. 18 yaşına gelmiş olduklarını düşündüğümüz için denemeleri dürüst yaptıklarını düşündük. Okul olarak öğrencilerimizin sınavda başarı göstermesi için çok mücadele vermiştik.

Zaman durmuyor sınav günü geldi çattı. Sınava girdiler ve sıra sonuçların açıklanmasına geldi. Velilerin takip ettiği 58 tane 8. Öğrencilerimizden 13 ‘ü fen lisesini kazandı. Tevitöl’e %100 burslu öğrenci yerleştirdik. 3 öğrencimiz Enka’ya girdi. 33 öğrencimiz nitelikli okullara yerleşti. Beklediğimiz başarının %100 üstünde bir başarı elde ettik.

Başına buyruk hareket eden söz dinlemeyen 52 tane 12. Sınıf öğrencimiz pandemi girmeden önce yaptığımız son deneme sınav sonuçları ile YKS’de aldıkları netler örtüşüyordu. Mart ayından YKS’e kadar kendilerine çok bir şey katmamışlar ve katmak isteyenleri de davranışları ile yanlarından uzaklaştırmışlardı.

Eğitim üç ayaklı bir sac ayağı gibidir. Ayakların biri eksik olduğunda diğer iki ayağın dengeli bir şekilde durması beklenemez. Bu sac ayaklarını aile, okul ve öğrenci oluşturur. Bu üçlünün birbirinden ayrılmaz bir bütün ve koordinasyon halinde olmaları eğitim ve öğretim sürecini en ideal ve sağlıklı bir şekilde tamamlamasını ve gelecek için sağlam bir zemin hazırlamasını sağlamaktadır.