Düzenli spor yapmamanın cezasını zavallı vücutlarımız maalesef çok ağır ödüyor. Yurtdışında yaşayan kız kardeşim, ziyaretime geldiğinde gel her gün sabahları koşalım dedi.

Onun bu önerisiyle kendimi kilo almış hissettiğimde rejime başlama aşkımın depreştiği gibi spor yapma aşkım da depreşti.

Her sabah erkenden kalkıp evden Eskihisar’a yaklaşık 1.5km koşma planı yaptık. Sanırım planımızın 7. günü sol dizimde ağrı başladı ve spor serüvenim hiç beklenmedik bir şekilde son buldu.

Ağrıyan dizimi yalnızca bir gün dinlendirebildim; çünkü ortaokul kampüsümüzün açılış işlemlerinin yapılması gerekiyordu.

Kurum açma yönetmenliğinin sık sık değişmesi ve yoruma açık olmasından dolayı ortaokul binamızın açılışa uygun duruma getirilmesinde sürekli sorunlar yaşanıyordu. Bu yüzden ortaokul binamızın katları arasında sürekli mekik dokumam gerekti. Bunun sonucunda sağlam olan diğer dizimde de ağrı başladı.

Ortaokul kampüsümüz yaşanan her türlü soruna rağmen açıldı açılmasına ama sıkıntı ve stres dizlerimdeki ağrıyı artırdı ve dizlerim şişti.

Doktor doktor dolaştım. Her gittiğim doktor aynı teşhisi koydu fakat farklı tedavi yöntemleri önerdi. Kimi ameliyat, kimi kök hücre, kimi de az hareket et diyerek hayatta duymak istemediğim her şeyi gözümün içine baka baka söylediler.

Farklı farklı tedavi yöntemi duymak ve her doktorun dizimin hikayesini dinlemek istemesi beni de vücudumu dinlemeye, okumaya ve araştırmaya yönlendirdi.

Vücudumu dinlemeye başladığımda dizlerimdeki rahatsızlığımın yıllar önce baldırlarımda başlayan şişliklerden kaynaklandığını fark ettim. Aynı sorun annemde olduğu için kalıtsal olduğunu ve yaşla birlikte ortaya çıkabileceğini de düşündüm.

Her akşam eve gittiğimde ayaklarımı kalbimden yukarıda tutarak dinlendirmeye çalışıyor ama kaslarımı gevşetmeyi düşünemiyordum. Stresi yönetmedeki beceriksizliğim diz- ayak bileğim arasında bulunan bütün kaslarımın taş gibi olmasına, su yerine çay içme alışkanlığım ise baldırlarımda ödem toplanmasına neden oluyordu.

Yaptığım bu davranışlarım çok sevdiğim doğa yürüyüşlerini bırakmama ve bir sene koltuk değnekleri ile yürümeme sebep olmuştu ama ben bu durumun asıl nedenini anlayamamıştım.

Sürecin peşini bırakmamış olmam ve araştırmalarım, iki sene sonra beni Dr. Joe Dispenza ile tanıştırdı. Kendisi bisiklet kazasında 6 omuriliğini kırmış, gittiği bütün doktorlar tekerlekli sandalyeye bağlı yaşayacağını söylemiş fakat o zihin gücü ile kendini iyileştirmişti.

Bunu öğrenmek benim için eşsiz bir ilham kaynağı olmuştu. Hemen Dr. Joe Dispenza'nın "Değişim Zihinde Başlar" online eğitimine başladım ve eğitimde öğrendiklerimi alışkanlığa dönüştürmek için defalarca tekrar yaptım.

Eğitim aldığım sıralarda Malatya’ya kayısı bahçesinde çalışmaya ve aileme yardım etmeye karar vermiştim.

Eğitim hayatı pandemi nedeniyle online eğitim olarak devam ettiği için okullarımızla ilgili işlerimi devam ettirebilmek için bulunduğum yerde internetin olması gerekli tek unsurdu.

Garip bir şekilde zihnimde ‘’Tarlada çalışmaya başladığımda dizlerim ağrıyacak ve şişecek ama çalışmaya devam ettiğimde dizlerim güçlenecek ve ağrı sızı kalmayacak.’’ düşüncesini geçirdiğimi fark ettim.

Ne düşündüysem aynısını yaşadım. Dizlerim özellikle sol dizim şişmişti ama ben yine de dizimi sararak çalışmaya devam etmiştim.

Birkaç gün sonra dizimdeki şişlik inmeye ve güçlenmeye başlamıştı. Yani düşüncemi yaşamıştım.

Bu durumu yaşamak ve aynı zamanda Dr. Joe Dispenza’dan eğitim almak, zihnimin gücünü anlamamı sağladı.

İnsanın vücut hücrelerinin düşünce gücü kendini iyileştirebilme özeliğini öğrendiğimde hayallerimde kendimi Hasan Dağı'nın tepesinde koşarken buluyordum. Hayallerimin hücre yönetim merkezinde bulunan DNA’larımın işleyiş şeklini değiştirdiğini, bunun sonucunda ayak bileklerimdeki ödemlerimin azaldığını ve baldır kaslarımda yumuşama sağladığını gözlemledim.

Dizlerimi iyileştirmiş fakat eğitimlerin peşini bırakmamıştım. Eğitimler online olunca dünyanın bir ucunda da olsa verilen her türlü eğitime ulaşmak çok kolay oluyor.

2020 pandemi salgını yanında kırık- çıkık yılı olduğu için ben de kırıktan nasibimi aldım ve sağ ayak tarak kemiğimi çatlattım.

Doktorlar çatlağın bir buçuk ayda iyileşeceğini ve ağrısının da 6 ay süreceğini söyledi. Ayağımdaki çatlağı 30 günde iyileştirmek için zihnimi şartladım ve uygulamaya başladım.

Bir ay, bir hafta sonra annemin “Kızım ayağın tam iyileşmedi, gitme” demeleri benim köyümüzü koruyan ve gözetleyen en yüksek tepesi olan Kızılkaya’ya çıkmama engel olamadı.

Zihin gücüm sayesinde vücudumu daha iyi anlıyor, zorlandığımda ne yapmam gerektiğini biliyor ve vücudumu daha iyi yönetebiliyorum.

İyi ki varsın zihnim, teşekkürler https://drjoedispenza.com

YAZAR HAKKINDA:

Gülay Körükmez gazetemizin düzenli köşe yazarlarındandır. Kendisi http://www.pelikankoleji.com ve https://ebakoleji.com kurucusudur.