Bazı günler dertleriniz, daha doğrusu çoğunlukla dertleniriz. Canımız sıkılır, ruhumuz daralır, yüreğimizin göğüs kafesimize sığmadığı zamanlar olur. Kimseye bir şey söyleyemediğimiz, kendimizi kendimize bile anlatamadığımız anları yaşarız.
Milyarlarca insanın yaşadığı dünyanın bize dar geldiği zamanlarla karşı karşıya kalırız ama her şeye rağmen dudaklarımızdan dökülen ifade 'Melüllenme deli gönül' olur.
Melüllenme deli gönül
Gez bir zaman var nic'olur
İndir Taht'ını yüceden
Yık bir zaman gör nic'olur
Yarar isen dost'a yara
Dost derdine derman ola
Turab ol da döşen yola
Toz bir zaman gör (Hal) nic'olur
Bir iş gelirse başına
Bahane bulma komşuna
Sefil hırka çek başına
Yat bir zaman gör nic'olur
Kekliğe verseler dağı
Bülbüle verseler bağı
Dost elinden bir tas ağu (Avu)
İç bir yaman gör nic'olur
Şah Hatayi'm doğan aylar
Geçinin yoksullar (Ağalar) beyler
Herkes kemâlini söyler
Kanma gönül dur nic'olur
Köşe yazımızı yazmak üzere bilgisayarın başına geçtiğimizde daha keyifli, okuyanları karamsarlığa boğmayan aksine keyiflendiren yazılar yazmak istiyoruz, Gerçekten böyle güzel duygular ile hayat dolu yazılar yazmayı her zamankinden daha fazla istiyoruz.
Dün sabah saatlerinde köşe yazımızı yazmak adına bilgisayarın başına geçtik, tam yazımıza başlayacakken bir arkadaşımızın telefonumuza gönderdiği iletiye dokunduğumuzda Cumhurbaşkanlığı sözcüsü İbrahim Kalın ile sanatçı Yavuz Bingöl’ün birlikte seslendikleri;
Melüllenme deli gönül
Gez bir zaman var nic'olur
İndir Taht'ını yüceden
Yık bir zaman gör nic'olur
Sözleri ile başlayan türküyü dinleyince nerede ise gözlerimizden akan yaşlara engel olamaz bir duruma geldik.
Sabahın erken saatlerinde bir taraftan bu muhteşem türküyü dinlerken bir taraftan da şair Erdem Beyazıt’ın her okuduğumuzda bizi bir diyardan başka bir diyara sürükleyen;
Bizim de yaşadığımız hayattır kardeşim
Biz de soluk alıp vermedeyiz
Yani her insan gibi sevmekteyiz, sevilecek şeyleri
Bir kır çiçeğini çimeni toprağı börtü böceği
Kurban bayramlarında kınalı koçları
Başları el oyası işlemeli yemeni ile kapalı
Bembeyaz saçlı kırış kırış alınlı
Pencere kenarlarında oğullarını bekleyen anaları
dizelerin dilimizden döküldüğüne şahit olduk.
Dünyaya geldikten sonra mutlu olmak, keyifli bir hayat yaşamak, Kazadan, beladan olabildiğince uzak kalmak herkesin hakkı, ancak pek çoğumuzun bildiği gibi bu istekler çoğunlukla yerine gelmiyor ve insanımız ömrünü ağlayarak, sızlayarak geçiriyor.
Türk milleti tarih boyunca ağlayıp durmuş, ağlamak için olağanüstü bir durum beklemeyen Türk insanı
“-Çocuğu dünyaya gelince sevinçten ağlamış. Çocuk erkekse sünnet olduğu zaman ağlamış. Çocuk okula başladığı zaman yine sevinçten ağlamış. Çocuk yatılı okula gitmişse hüzünlenmiş ağlamış. Çocuk askere giderken gururdan ağlamış. Çocuk askerden gelince sevinçten ağlamış. Çocuk evlendiğinde yine sevinçten ağlamış. Çocuk vazifesi gereği evinden başka bir yerleşim yerine tayin olunca üzüntüden ağlamış.”
Yani Türk insanının hayatının en keyifli anında ya da en hüzünlü anında mutlaka ağlamış. İnsanımızın ağlamasından vazgeçmesinin altında daha çok duygusallık olmasına rağmen yazımızın başında da belirttiğimiz gibi uzun bir süredir bir türlü iyileşemeyen hayat şartları kendisini üzüyor, karamsarlığa doğru yöneltiyor.
Biz de halkın ortalamasını yaşayan bir Türkiye Cumhuriyeti vatandaşıyız. Mesleğimizin de gazetecilik olması münasebeti ile sürekli sahadayız. Böylelikle iyiliği de, kötülüğü de, mutluluğu da, mutsuzluğu da anında görüyor, vatandaşlarımız iyi olduğunda keyifleniyor, vatandaşımızın durumunun kötüye gittiğini görünce biz de onlar gibi hüzünleniyoruz, ağlıyoruz.
Bu yüzdendir;
Melüllenme deli gönül
Gez bir zaman var nic'olur
İndir Taht'ını yüceden
Yık bir zaman gör nic'olur
diye dertlendiğimiz…
