Teori nedir işsizlere iş aşsızlara aş, özgürlük, adalet, eşitlik müreffeh bir hayat. Birde dilimizden düşmeyen ama kalbimizde de olmayan Allah’ın rızası.
***
Yola çıkış argümanlarımız hep bunun üzerinedir. Aradan bir süre geçince makam, kadın, para, villa, tekne, yazlık, araba ihtiyaçlar teorisinde olduğu gibi terazinin kefesinde ağır basmaya başlar.
‘Helal’leri uygun süreçlerde yumuşatıp esnetip ‘hele al’ durumuna sokarız.
Dinen caiz olması içinde dikkatlerimiz çok hassaslaşır. Ne kadar hadis varsa faydalanmaya başlarız.
İçtihat kapılarını sonuna kadar aralamak bize düşer. Hatalarımızı örtemeyeceğimizi biliriz de yüreğe su serpmek rahatlatır bizi.
***
Doğruları pratik olarak ortaya yazıp dökünce kötü olan siz olursunuz.
Araba sormuşlar neden otuz dokuz kadın alıyorsun? Demiş kırkıncıda zekat gerekiyor.
Ekonomik bağlamda vermemek için geceler boyu uyku girmiyor gözlerimize.
Otuz dokuza gelince elimiz titriyor, korku sarıyor, terliyoruz, bahane bulma mekanizmaları son merhalede deli gibi çalışıyor kuram üretmeye programlıyor kendisini. Vermek ne kadar zor geliyor. Paylaşmak ne kadar zor geliyor. Lafa gelince mangalda kül bırakmayan milli görüşçüler , milliyetçiler, fanatik dindarlar boyuna aldatıp kandırıyorsunuz zavallı fakir garip gurebaları.
Devrimciler; devrimciler de yok zaten. Bekâra karı boşama kolaylığı onlarınki. Cep delik cepken delik.
***
Yarına sabaha güveni olmayan bu toplum hep biriktirme peşinde olacaktır. Korku doludur içleri.
Yarın ne olacak işsiz mi kalacak, aç mı kalacak korkusu vardır yüreğinin derinliklerinde. Kadın başka erkek başka kaygıyla korkarak yürütmeye çalışacaktır yaşamı. Yetersizliğin tamiri elzemdir.
Ne kadar kötüdür yarınına güvenememek. Arkasında kendisine çocuklarına sahip çıkacak bir teşkilat bulunmaması. Korkuyu büyütür büyütür içinden çıkılmaz hale getirir. Cemaatleşmeye cemiyetleşmeye gruplaşmaya taşır insan düşüncesini. Devlet nerede kaygısı düştü mü yüreğe daha da yalnızlaşır içine kapanır siner küser. Anlayamazsınız ne zaman ne tepki vereceğini.
***
Balkan toplumları , Ruslar, Avrupa devletlerinde insanların yüzü güler .Yarın korkusundan eser bile bulamazsınız yüzlerinde. Ceplerinde beş kuruşları olmasa da mutludurlar. Bilirler ki bana bir şey olsa arkamda devlet var bana bakar. Devlet vatandaşının kuşkusu bundandır konuşamaz söyleyemez.
***
Korku , kaygı, kuşku bir şeyi bir şeyin içine yedirerek yazmaya zorluyor sizi.
***
Toplumun yarınına güveni olmaması kadar kötü bir şey yoktur. Korkarak hep biriktirmeye stok yapmaya daha biraz daha fazlaya doğru yol alır. Geçmişte yaşanan savaşlar, kıtlıklar, yokluklar, seferberlik, doğal afetler sonrası devleti yetişemeyince ortada kaderiyle baş başa kalan bırakılan soğukta donan birey sonraya bunu güvensizlik olarak aktarmıştır bir sonraki nesle.
Kadını kapıdan çıkartamayan kuşku, erkeği de yarına güvensiz yapıyor. Sadece ne kadar biriktire bilirime yöneltiyor. Yarınına güven duymayınca da aklındaki devlet kavramı çatırdıyor. Yalnızlaşıyor güvensizleşiyor.
***
Devlet sosyal devletliğini, devlet babalığını bir an önce tazelemelidir. Devlete güven esastır. Vatandaşını ortada bırakmayan bir devlete güven esastır.
O kafir küffar nitelendirmelerine maruz kalan batılı Hristiyan toplumlar nasıl tesis etmişse bu işi bizimde behemehal o seviyenin üstünde olmamız gerekir. Mademki Müslümanız. Müslümana düşen vazife daha ulvi ve daha büyüktür.
***
Edirne müdafisi Şükrü Paşa’nın bir sözü varda burada söylemeye dilim varmıyor. Yüz elli günün sonunda söz veren devlet yoktur verdiği sözün arkasında.
Teori neydi? sen beş ay dayan geliyoruz.
Pratik! yüz elli beşinci gün gelen giden yok.
Ya devlet başa ya kuzgun leşe.