Vücudunu beşik gibi sağ sola sallarken elleri ile oynayan 2. sınıf öğrencisi çok zeki olmasına rağmen 3’er 3’er ritmik saymayı bir türlü beceremiyordu.
Ritmik sayma yaparken sık sık susuyor, dudaklarının hareketinden içinden üstüne sayıyor ve sesli bir şekilde 3 eklediği sayıyı söylüyordu.
Fakat bu esnada vücudun sağa sola sallanması ve elleriyle oynaması devam ediyordu. Bir türlü saymayı tamamlayamıyor ve her seferinde yeniden başlamak zorunda kalıyordu.
Öğrenciyi karşımda izlerken kendi öğrencilik yıllarıma ve öğretmenimin karşısında duruş şeklim zihnimde canlandı.
Gözlerim öğretmenimin gözlerine sabitlenmiş, vücudum kendinden emin, ellerim yanlarımda akıcı bir şekilde ritmik sayma yaptığım an filim gibi gözümün önünde akıp gitti.
Çocuğa sallanmadan, ellerinle oynamadan ve gözlerime bakarak kendinden emin bir şekilde say dedim. Çocuk bir an durdu söylediklerimi zihninden geçirdi ve uygulamaya başladı.
Sanki çocuğa sihirli bir değnek dokundu. Saatlerdir takılan ve takıldığı için her sefer başa dönen çocuk gitti yerine kendinden emin zeki bir çocuk geldi.
Akıcı bir şekilde bir kaç kez sayma yaptıktan sonra, gözlerinde başarının getirdiği mutlulukla bana sarıldı ve gözümün içine bakarak teşekkür ederim öğretmenim dedi ve yerine oturdu.
