Tarlaların ortasında 2 katlı ahşaptan yapılı ve üzerinde resepsiyon yazılı bir yere taksi beni bıraktı ve gitti. Etrafa bakınca bizim köyden farkı yoktu.
Bir an pişmanlık yaşadım. ‘’Ne işim var burada? Nasıl bir yere geldim? Keşke bizim köye gitseydim.’’ diye düşündüm.
Resepsiyona bir haftalık rezervasyonumu iptal etmek istediğimi sadece 2 gün kalmak istediğimi söyledim. Çok hoş karşıladılar. İki gün kal sonra karar verirsiniz dediler. Ve beni etrafı bezle çevrili bir yere koyarak bilgisayarda ne gibi etkinlik yapacağımızı izlememi istediler.
Şok olmuş ve afallamış bir vaziyete izlediklerimi anlamaya çalışarak 15 dakika geçirdim. Daha sonra resepsiyonda ki bayanla birlikte tarlaların arasındaki odama yerleştim. Sonra da yemek yiyeceğimiz, yoga ve meditasyon yapacağımız yerleri gösterdiler.
Ama buralara neden geldim pişmanlığıyla dinlediğim için anlamadım. Yemek yenecek yerde ve meditasyon yapılan alanda çeşitli yerlere sessiz olmamızı ve dinlenmemizi yazan yazılarla karşılaştığımız için ister istemez kendini ve doğayı dinlemek zorunda kalıyorsunuz.
Kendini ve doğayı dinlemeye başladığınız an bütün güzelliklerin farkına varmaya başlıyorsunuz. Doğanın ortasında olduğunuz için sadece hayvan seslerini, su sesini ve rüzgar sesini dinlemeye başlıyorsunuz. Ve kendinizi dinliyorsunuz.
Doğa insanın acelesini, stresini, endişesini, olumsuz düşüncelerini her şeyi alıp beyninin içini bomboş yapıyor. Sanki geçmişi unutuyorsunuz ve anı yaşıyorsunuz. Gelecek kaygısı yok oluyor. Sadece anı yaşatıyor. Yenileniyorsunuz.
Giydiğiniz kıyafetleriniz, saçınızın taranmış olup olmaması önemsizleşiyor. Vücudunuza dönüyor ve onu dinlemeye başlıyorsunuz. Vücuttaki ağrılar sızılar onu dinlemeye başlayınca azalmaya ve iyileşmeye başlıyor.
Vücudunuza döndüğünüzde hastalıkların yaştan değil yaşam şeklinden kaynaklandığını anlıyorsunuz. Hücrelerinizle iletişime geçmeye başladığınız an dünyaya yeniden geldiğiniz an oluyor.
Hücrelerle iletişime geçtiğinizde zihninizde ki düşünceler değişmeye başlıyor. Doğadaki diğer canlılar ve ağaçlar gibi evrenin bir parçası olduğunuzu keşfediyorsunuz. Evrenle bütünleşmeyi öğrenebiliyorsunuz.
Evren’de kendine ve etrafına en zararlı canlının insan olduğunu görmek insanın içini acıtıyor.
