Konak Hastanesi Gebze Uzman Psikoloğu Hilal Kübra Şirin yaptığı açıklamada “Çocuklarda ayrılma kaygısı, anne babaya bağımlılık olarak bilinirken, bu bozukluğun temelinde bağımlılık gereksinimi yatar. Bağımlılık gereksinimi de yardım ve güvenlik ihtiyacı için bir başkasından destek görme beklentisidir” dedi.

    

Konak Hastanesi Gebze çocuklarda ayrılma kaygısı bozukluğuna ilişkin bir açıklama yayımladı. Konak Hastanesi Gebze Uzman Psikoloğu Hilal Kübra Şirin yaptığı açıklamada şunları ifade etti:

“Bebeklik ve ilk çocukluk yıllarında güvenli bir bağlanma ve duygusal bağımlılık ön koşulunu yerine getiren çocuklarda ilerleyen yaşlarda kendine güven ve kendi kendine yetebilme becerisi gelişmektedir. Ancak bazı anne ve babaların yanlış davranışları, kazanılması gereken bu bağımsızlığı engelleyerek bağımlılık durumunun sürdürülmesine ve ayrılma anksiyetesinin ortaya çıkmasına neden olurlar. Ayrıca çocuklarına yeterince zaman ayırmadıkları için suçluluk duyan çalışan anne babaların, bu durumu telafi etmek isterken farkında olmadan çocuklarının üzerine çok düşmeleri de bağımsızlık gelişimini engeller.

Ayrılma anksiyetesi onay, rahatlık ve güven arama, bir kişiye (çoğunlukla anneye veya ilk bakıcıya) fiziksel yakınlık ve bu kişiden ayrılmaya karşı aşırı tepki gösterme gibi davranışları içerir. Bu durum çocuğun okula başladığı dönemde belirgin bir şekilde, çocuğun okula gitmek istememesinden ya da anneden ayrılmamak için huysuzluk yapmasından anlaşılabilir. Çünkü ayrılma anksiyetesinin en sık görülen türü okul korkusudur.

•Anne ve babası yanında olmadığında huysuzlaşıyor ve onların yanından ayrılmak istememek

•Tek başına yapabileceği şeyler için ailesine bağlı kalmak

•Kendi kararlarını almak için sürekli başkalarından destek almak istemek

•Arkadaşlık kurmada ve arkadaşlıklarını sürdürmekte güçlük çekmek

•Anne babası yanında olmadan herhangi bir sosyal ortama girmek istememek

•Öğretmenden sürekli onay beklemek

•Uyku zamanı zorlanma ve anne babadan ayrı uyuyamamak

•Herhangi bir faaliyeti tek başına başlatamamak

Ayrılma anksiyetesinin tedavisinde psikolojik desteğin yanı sıra en büyük görev anne ve babaya düşmektedir. 

Ayrılma Anksiyetesinin Atlatılmasında Anne ve Baba Neler Yapabilir?

•Ayrılma anksiyetesi genellikle koruyucu anne baba tutumlarından kaynaklandığı için anne babalar tutumlarını gözden geçirmelidirler. Anne baba çocuk kendi giyinirse ters giyer, ayrı yatarsa üstünü açar, ödevlerini kendi başına yaparsa yanlış yapar diye düşünerek çocuğu kendilerine sürekli ihtiyaç duyar hale getirmekten kaçınmalıdır. Çocuğun kendi işlerini kendi başına yapmasına fırsat verilmelidir.

•Çocuğu bazen yalnız bırakmak, ufak ayrılıklar yaşatmak ve sosyal ortamlara alıştırılmalıdır.

•Anne babalar, çocuklarının bağımsızlık çabalarını desteklemeli ancak zor durumda kaldıklarında onlara yardımcı olmaları, çocuklarda bağımsızlık duygusunun gelişimini kolaylaştırır.

•Anne babalar aşırı koruyucu ebeveyn tutumlarından uzak durup demokratik bir ortamda çocuklarını büyütmelidir.

•Çocuğun yapabileceği ve yapması gereken işlere müdahale etmeme konusunda kararlı olunmalıdır. Yeni bir beceriyi öğrenirken yapacağı hatalardan korumaya çalışmadan çaba takdir edilmelidir.

•Haftalık bir tablo yapılmalı, çocuğun düzeyine uygun yapması gereken davranışlar tek tek yazılmalı ve her gün için yaptıklarını işaretlemesi istenmelidir. Bağımsız olarak yaptığı davranışların sonunda ödüllendirilmelidir.”